Neden mutlu değilim?
Ona, şuna, buna bak... Ne kadar mutlu görünüyor...
Her şey beni buluyor!
Beni...(?)
Ve yine istediğim gibi olmadı…
Yine bitti,
Yine yalnızım,
Yine üzgünüm,
Yine hastayım,
Yine mutsuzum,
‘’Yine başardım’’ bile sorun değil mi, bittiğinde?
Yine, yine…
Amaaa hatırlasam mı bir?
Mutlu oldum, oluyorum ve olacağım bir an, bir süre sonra yine...
Ve o görünenler, öyle mi? Her şey göründüğü gibi mi?
Ve gösterirken, resimlerken mutluluk artık gerçekten orada mı?
Yoksa sadece akışta mı?
Eğlendim,
Aşıktım,
Sevildim,
Sevdim,
Her şey beni bulurken, ben de ordaydım, ben de her şeyi buldum ya...
Hasta değildim,
Yalnız da değildim...
Üzgün de,
Belki bir an önce, belki bir süre önce...
Sorun süreklilik beklemekte, An’lara hislere, kişilere, durumlara sahip olmak istemekte ya da bir an önce geçsin, değişsin diye savaşmakta...
Unutuyoruz, yeniden, yeniden her şey değişecek, hareketsiz duran hiç bişey yok ve değişmeyen...
Hiç bir his, hiç bir durum.
Mutluluk, sevdiğim bir şeyi yerken, sevdiğim birini öperken, sevdiğim bir şey yaparken en önemlisi sanırım "Yaptığım şeyleri severken’’ seçimlerim, sevdiklerimse gönülden ve sadece sevdiğim şeyleri yaparken, hep orada O An’da orada ama, sadece An’da...
Yani,
An’ın tadını çıkarmaya,
An’larımı çoğaltmaya,
İçinde kalmaya, her şeyimle...
Her ne durumdaysam, acı tatlı, sonuna kadar onu yaşamama izin vermeye...
Değerini, sevdiğim şeylerin ve sevdiklerimin değerlerini bilmeye, balon köpüğünden çıkmaya...
Sevgiyle,
Namaste
