Nasıl göründüğüm,
Görünmeye, göstermeye çalıştığım halim,
“İmajım”, farkında ya da olmadan takındığım tavır, oynadığım rol, act,
Çizdiğim fiziksel ''Görünüm'',
Ben’i mi ifade eder?
Neyi, kimi, neden çeker?
Ve çekildiklerimiz, gerçekliklerimiz mi?
Oof şişman mı görünüyorum...
Çok mu zayıfladım?
Kas mı yapsam?
Saçım şöyle,
Sakalım böyle olsa...
Karnım çıkmış sanki...
Göz altımda da kırışık mı var?
Oram da biraz böyle,
Buramda da şu var...
Maddi imkanlarım,
Sahip olup olmadıklarım...
Bunu geçirmeli,
Onu iyileştirmeli,
Öyle, böyle görünmeliyim...
Onu, bunu gerçekleştirmeliyim...
O zaman,
İşte o zaman...
Ne olur?
Biri beni sever mi?
Haaayır kendim için...
Tamam kendim için peki,
Ben kendimi daha mı çok severim?
Kendime olan “Sevgim”,
Birinin, birine “Sevgi”si,
Neremin “detayda” nasıl göründüğüyle doğru orantılı olabilir mi?
Nelere sahip olduğumla?
Sevgi maddi bir şey midir?
Sadece fiziksel olabilir mi?
Senin sana sevgin,
Kendine sevgin neye bağlı??
Şöyle bir düşünsem gerçekten,
Karmaşayı, sevgi dilimdeki dengesizliği görebilir miyim?
Dışımdaki değil,
Dışımın nasıl göründüğü değil, ki zaten içimle doğru orantılı,
İçimdeki ayna ile barışmadığım sürece kendimi sevemem.
Vicdanımla tanışmadığım,
Sesini yok saydığım sürece, kendimi sevemem.
Doğal olarak, kendiliğinden,
Fiziğime de yansıyacak olan,
Karizmamı ve ışıl ışıl olmamı sağlayan “İçsel Huzurum” için,
En dürüst ayna olan, içimdeki ayna - vicdanımın sesi,
“Manevi” olarak yapıp yapmadıklarım, olup olamadıklarım,
“İnsan” olarak kendimi nasıl tanımladığım,
Hakkını, hakkımı verip vermediğim,
Sadece, gerçekte ve derinde,
Kendime olan “Sevgi”mi sağlar.
Ve sadece kendimi sevebilirsem,
Başkasını da gerçekten sevebilirim.
işte o zaman,
Sevildiğimi görebilirim.
Sevgiyi anlar,
Sevildiğime inanabilirim.
Geçici ilgiyi, hevesleri, şehveti, ego tatminlerini, trübünlere oynamayı değil,
“Sevgi”yi görebilirim.
Seçebilirim,
Saygı ve huzurla,
Sever, sevilirim,
Namaste
