Hepimizin içinde,
İda ve Pingala akıyor, eşit şekilde...
Hepimiz aynı anda,
Dişil ve eriliz...
Huzur, sağlık ve mutluluğumuzun sırrı da,
Onları dengeleyebilmekten,
Seslerini aynı mesafeden duyabilmekten geliyor...
Orta yolu bulmaktan.

Savaşırken, ayrıştırırken,
Suçlarken, öğretirken,
Ve başkalaştırırken,
Bunu yaşayabileceğimizi sanmıyorum.

Onlar yapıyor,
Onlar bekliyor,
Onlar aşağılıyor,
Onlar şiddet uyguluyor,
Onlar bölüyor,Onlar ayırıyor,
Onlara göstermemiz lazım!
Onları bilinçlendirmemiz lazım!Hayatı ‘’Biz’’ başlatıyoruz!
En büyük acıları, sıkıntıları ‘’Biz’’ çekiyoruz!
Onlar ve Biz?
Onlar’ ı ayrıştıran kim?
Kim’den başlıyor,
Hayat bizden başlıyorsa? - Ve tek başımıza mı?
Düşüncemiz, gördüğümüz, adını koyduğumuz hal kimden başlıyor?

"Biz’’ den,
Çocuk doğurmamız,
İyi bakmamız,
Yemek yapmamız,
Ev çekip çevirmemiz,
Hepsinde çok iyi olmamız,
Muhteşem görünmemiz,
Aynı anda çalışabilmemiz bekleniyor (?)...

"Bekleyen’’ kim?
Hangi ihtiyacımızı, ihtiyaçlarımızı beslemek için,
Buna onay veriyorum ve hak ediyorum,
Asıl bekleyeni görebilir miyim?
İhtiyaç sahibi olan,
Kendini ihtiyaçta tutan kim?
Eksik hisseden?

Taciz görüyorum,
Tecavüze uğruyorum,
Dayak yiyorum,
Hakaret görüyor, aşağılanıyorum,
Yeterince değer görmüyorum,
Yok ediliyorum… yok ediliyorum.

Ama diyorum ki,
Ben’de oradayım,
Ben’de oradaydım,
Ben’de seçtim orada, onunla, onlarla olmayı,
Her ne sebeple olursa olsun.

Ya da diyorum ki,
Bir zamanlar bende oradaydım...
Ama şimdi değişti,
Büyü gibi,
Mutlu, sağlıklı, başarılıyım,
Kendi kendime yetiyorum,
Huzur ve anlayıştayım heer canlıya karşı...
Olabildiğimce,

Ya da hep Peri Masalı’ydı hayatım

Fark nerede?
‘’KADER’’ de mi?
Biri’nin (?) benim için uygun gördüğü yaşamda mı? 

‘’Kadına şiddet’’ = ‘’İnsana, canlıya, heeer şeye şiddet'' diyorum,
Farklı değil. 

Hikayemizi,
Hislerimizi,
Ol’anları, Ol’mayanları,
Başkalarının yapıp yapmadıkları üzerinden okumayalım.
Başrol biziz. Bizim hikayemiz mi, figüran mı, ‘’King’’ miyiz?

Öğretmemeye, Ol’maya...
Ayrıştırmamaya, Bir’liğe...
Suçlamamaya,  Anlayış’a...
O’nda, Onlar’da kendimi görebilmeye...
Savaşmamaya, sevmeye, sevişmeye...
İçimizde ki İda’nın hakkını,
Önce kendimiz verebilmeye...

"İda ve Pingalanın birleşmesi veya dengelenmesi bir evlilik gibidir.
Güneş ve Ayın, Gece ve Gündüzün düğünüdür. Bu düğüne Sandhya denir ve evlilikte olduğu gibi büyük bir neşe zamanıdır, sadece bu meditatif bir neşedir. Bu düğünde akıl ve nefes bile mutlu bir birlik içinde birleşir.’’
- Yogik Alıntı-

Heeer Günümüz kutlu Olsun,

Namaste