Altında durmayı,
Dans etmeyi,
Koşmayı, coşmayı,
Ağlamayı, dua etmeyi sevdiğim Yağmur,
Ne yapsam, ne kadar yapsam,
İçime işler, her zerreme değer damlaların?
Yıkar her yerimi,
Bildiğimi sandıklarımı siler,
Islanıp suya karışan tozlar gibi.
Acılarım da,
Acıyla bekleyen yerlerim de akıp gider selinle...
Ve öyle bir ıslanır ki Ben’im,
Tomurcuklanır, filizlenir,
Sonra,
Hiç tanışmadığım,
Belki de şimdiye kadar göremediğim,
O yüzden de adını hiç koyamadığım,
Ama kokusu, dokusu orada hep hissettiğim,
Miss kokulu, rengarenk,
Yeni yeni çiçekler açar...
Ve belki yeniden, gerçekten gülümserim...
