Bugün tamamlamak üzere olduğum eğitimin çalışmalarından biri olan beş aşamalı nefes farkındalığı “meditasyonu” için oturmuş nefesimi sayarken bir taraftan içime dolmakta olan şükran duygusunu fark ettim. Nefes alış, verişlerimi ve o esnada bedenimin içinde olan değişiklikleri gözlemlerken, bugün geldiğim yer için kendime teşekkür ettim.
Hala merakla öğrenmeyi başarabildiğim için kendime ve sevgili hocalarımın bana öğrettiklerine ve bu yolda desteğim oldukları için şükran doluyum. Hayatın karşıma çıkardıklarını bilinçli bir şekilde seçmemiş olsam bile (özellikle yoga) elime tutuşturulan yol haritasını takip etme cesareti gösterebilmiş olmam benim için büyük başarı çünkü ben o haritayı hiç fark etmeyebilirdim. Yıllarca kendi potansiyelinin farkına varamamış bir insan, özellikle de bir kadın olarak kendimi kilitlediğim dolaptan çıkarıp özgür bırakabildiğim için de kendime şükran doluyum. Ne çok şeye şükran dolusun diyebilirsiniz ama bir kez daha söyleyeceğim, hayata ve bana verdiklerine, görmeyi, hissetmeyi, fark etmeyi başardığım her şeye karşı kalbimde ki genişlemeye de şükran doluyum. Aklıma gelmeyenin, karşıma çıktığı bir yolda kendi cesaretim ve bitmek bilmeyen merakımla yürüyorum.
Çoğu zaman “ne zaman bitecek senin bu eğitimlerin?” sorusu ile karşı karşıya kalıyorum, bu soruya verecek bir cevabım yok çünkü ben hala aynı hevesle öğrenmeye devam ediyorum. Yoga hocası olmak asla aklıma gelmemiş olsa da, hoca olmaya giden yolun bana kendime dair hatırlattıkları sanırım gerçekten kim olduğumu bulmama yardımcı oldu. Uzun bir süredir yoga öğreniyorum ve bir o kadardır da yoga öğretiyorum, hala bilmediğim çok fazla konu olduğunun da farkındayım. İlk başlarda sadece asanalar ve nefesi yoga zannetmek hatasına düşmüş olabilirim (o zamanlarda ki cahilliğime verin) ama şimdilerde bunların yogaya ısınma turları olduğunu biliyorum. Zaman içinde adım attığım alanının kocaman bir dünya olduğunu öğrendim, bazı kapıları çalmak için uzun bir süre cesaretimi toplamam gerekti.
Bir yoga hocası olarak yapamayacağıma karar verdiğim için köşe kapmaca oynadığım meditasyona başlamam ve hayatıma katmam benim için çok büyük bir adımdı. Bu alana geçmeyi sürekli ertelememin sanırım en büyük nedeni başarısız olmaktan korkmamdı. Sonra karşıma bir hoca çıktı ve dedi ki “Ben yapamam, beceremem ya da sıkılırım diye düşündüğünde bil ki, yapabildiğin kadarı yeterli” bu cümle o zamanlar yapmaya çalıştığım şey için “meditasyon” diyemeyeceğim çalışma için bana bir seçenek sundu. Yapabildiğim kadarı ile kalmayı başarabilirdim, ilk başlarda en zoru hareketsiz oturmaktı, o yüzden çoğunlukla yatarak yaptım, bu herkese sunulan bir seçenekti ve üstelik de illa oturmak zorunda değildin. Zihninin dağılıp, bir düşünce peşinde kaybolması sonra yolu bulup geri dönmesi, zaman içinde daha az dağılması, daha çok seninle kalması bu alıştırma sürecinin deneyimleriydi. Günden güne daha iyi oluyordum diyemem ama yapmaya çalıştığım şeyin daha çok farkına varıyordum, odaklanma sürem artmıştı ve ben içimin genişlediğini hissediyordum.
Bir süre sonra, kendimi yatmaktan oturmaya geçme sürecinde buldum. Yaklaşık bir buçuk yıldır yapmaya çalıştığım şey için hala “meditasyon” diyemesem de bir oryantasyon, bir farkında olma hali diyebilirim. İçimde sen bu işi beceremeyeceksin diyen ses hala orda olsa da onu duymazdan gelmeye çalışıyor olmak benim için büyük bir aşama, düşüncelerin peşinden koşmaya hazırlanan zihnimin ne yaptığını fark edip gitmekten vazgeçmesi de öyle.
Doktor Dan Siegel kısaca şöyle diyor “meditasyon zihni dönüştürmek içindir, rahatlamak için değil”. Uzun sözün kısası denemeden bilemiyor ve öğrenemiyormuşsun, yoganın en çok kaçtığım alanında elimden geldiğince kendimi eğitmeye, zihnimi dönüştürmeye çalışıyorum. Bunca süre içinde oturmakta çabasızlığı bulmuş olsam da, dikkatimi kendi içime döndürebilmek için hala çaba gösteriyorum. Bazen hiç olmuyor ama ben onu da kabul ediyor ve yapabildiğim kadarına razı oluyorum.
Razı olmak, rıza göstermek, insan olduğunu fark etmek bu süreçte benim elimden tutan kavramlar. Disiplinle yapmaya çalıştığım her şey yogaya dair ve kendime dair sorduğum sorulara cevap bulma arayışı, sorularımın cevaplarını belki bulurum belki de bulamam önemli olan bu yolda olmam. Cesaretle kalın, hoşça kalın ve bilin ki bu yolda her şey sizin iyiliğiniz için var. Namaste
